قمه‏ زنی؛ عزاداری یا خرافه؟

حماسه عاشورا در کربلا از حماسه‏های جاودان خلقت است که در راستای هدایت انسان‏ها توسط خداوند متعال در خلال اختیار انسان‏ها طراحی شده است و عزاداری احیای این حماسه انسان ساز است. اگرچه مصادیق عزاداری توسط عرف مردم در هر عصر تعیین می‏شود، اما این عرف نباید با اصول و مبانی عقلی و نقلی تعارض داشته باشد. در این مقاله قمه‏زنی به‏منزله روشی که نه تنها عرف اندیشمندان آن را تأیید نمی‏کنند، بلکه عمل بدعت و خرافی که هیچ دلیل استواری آن را حمایت نمی‏کند معرفی می‏شود. شبه ادله‏ای که طرفداران اندک این عمل برای خود دارند معرفی شده و مورد نقد قرار می‏گیرند و ادلّه فقهای عظام مبنی بر بدعت بودن، مصداق اضرار و ایذاء نفس، وسیله وهن و تضعیف مذهب و دین و سوء‏استفاده دشمنان به‏مثابه ادله حرمت این عمل معرفی شده است. کلمات و فتاوی جمع قابل توجهی از فقهای حال و گذشته به‏منزله مؤید این فتوی آورده شده و در نهایت به انعکاس این عمل خرافی در سایت‏ها و فیلم‏ها و رسانه‏های دشمنان پرداخته می‏شود.